ប្រវត្តិរូប​ បងស្រី ម៉ារៀអា រ៉ាម៉ូណាហ្គាធារេស ឡូម៉ា

    ជំរាបសូរ ខ្ញុំឈ្មោះ ម៉ារៀអា រ៉ាម៉ូណា ហ្គាធារេស ឡូមា ខ្ញុំជាកម្មសិទិ្ធរបស់បងស្រី ដ៏ពិសិដ្ធនៃបេះដូងដ៏ពិសិដ្ធ វាគឺជាក្រុមជំនុំម៉ិកស៊ិក ខ្ញុំអាចចែករំលែងបន្តិចបន្ទូចអំពីបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំក្នុងនាមជាបងស្រីម្នាក់ តាំងពីខ្ញុំអាយុ២០ឆ្នាំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំនូវបទពិសោធន៍នៃព្រះជាម្ចាស់​ ការត្រាសហៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ អោយកក្លាយជាបងស្រី វាមិនងាយស្រួលទេ​ក្នុងការប្រាកដអំពីការហៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ វាមិនងាយស្រូលទេក្នុងការយល់ពីរអ្វីដែលយើងចង់ធ្វើ អ្វីដែលយើងចង់ក្លាយជា​​

សម្រាប់អនាគតើរបស់យើង​ ពេលនោះខ្ញុំកំពុងសិក្សា​ និងធ្វើការនៅពេលនោះ ខ្ញុំមានភាពរួសរាយរាក់ទាក់ ខ្ញុំមានមិត្តជាច្រើន ប៉ុន្តែពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្ដើមចូលរួមជាមួយបងស្រីផ្សេងទៀត បទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានអ្វីមួយនៅក្នុងខ្ល្លន នៅក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំ 

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានសុភមង្គលពិតប្រាកដ ពេលនៅជាមួយមិត្តភក្ខិខ្ញុំសប្បាយចិត្ត​ ពេលត្រឡបទៅផ្ទះវិញ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានអ្វីមួយខ្វះខាត់ 

ពេលខ្ញុំនៅជាមួយបងស្រី ក្នុងការបម្រើសាសនាចក្រ ជួយកុមារ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានសុភមង្គពេញលេញ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ថាវាជាផ្លូវរបស់ខ្ញុំ វាជាមុខរបស់ខ្ញុំ មូលហេតុដែលខ្ញុំនៅទីនេះ 

បន្ទាប់មកខ្ញុំបានសម្រាច់ចិត្តឆ្លើយថា បាទចំពោះការហៅរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីក្លាយជាបងស្រី ការមៃលបេះដូងពិសិទ្ធ ឥឡូវនេះខ្ញុំកំពុងប្រារព្ធខួប ២៤ឆ្នាំរបស់ខ្ញុំនៃការក្លាយជាបងស្រី កាមៃល ពេលវេលាដើរលឿនណាស់ 

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំនៅទីនោះដូចជាពីរឬជាបីឆ្នាំមុខ ប៉ុន្ដែឥឡូវនេះវាគឺ២៥ វាលឿនណាស់ខ្ញុំមានភាពស្រសើស្អាត បទពិសោធន៏ ជាពិសេសក្នុងបេសកកម្ម ចាប់ពីខ្ញូំបានធ្វើវីជ្ជាជីវះ នៃការសប្បថដំបូងរបស់ខ្ញុំ  អ្វីដែលខ្ញុំបានសន្យានឹងធ្វើតាមបងស្រី កាមៃល ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមរស់នៅផ្សេងៗគ្នា នៅក្មុងប្រទេសផ្សេងៗគ្នាផងដែរតែងតែបម្រើ ជួយជនក្រីក្រ មនុស្សក្រីក្រ កុមារ ក្មេងជំទង់ គ្រួសារ ស្ថាបនិក របស់យើងគឺម្ដាយ 

លូអ៊ីសឺតាអ្នកដែលចាប់ផ្ដើមក្រុមជំនុំ អ្មកម្ដាយតែងតែជួយជនក្រីក្រ អ្នកឈឺ កុមារកំព្រា អ្នកដែលមានបញ្ហាក្នុងគ្រួសារ ឬក្នុងជីវិត ហើយវាជាការដែលយើងកំពុងព្យាយាមធ្វើផងដែរ ដើរតាមផ្លូវល្អ ដើរតាមព្រះយេស៊ូរ​ធ្វើល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកដទៃ វាជាអ្វីដែលយើងធ្វើ៖ ជីវិតរបស់យើងដើម្បីជួយអ្នកដទៃ ជាពិសេស ជនក្រីក្រ យុវជន ចាស់ជរា អ្នកដែលបោះចោល អ្នកដែលនៅម្នាក់ឯង អ្នកដែលមានទុក្ខ យើងគឺសម្រាប់ពួកគាត់ វាមិនអាស្រ័យលើខ្លួនខ្ញុំទេ ខ្ញុំមិនមានជាមនុស្សល្អ ឫមនុស្សត្រឹមត្រូវនោះទេ  ប៉ុន្ដែវាមកពីព្រះជាម្ចាស់ខ្ញុំគ្រាន់តែជាឧបករណ៍សម្រាប់ធ្វើការងាររបស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះ 

ខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គម្ចាស់ធ្វើការតមរយះខ្ញុំ ឥឡូវនេះអំពីបេកកម្ម៖ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមធ្វើវានៅប្រទេស ម៉ិក​ ស៊ិក  ខ្ញុំកំពុងរៀន រៀបចំ ៩ឆ្នាំ ដើម្បីក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបន្ទាប់ពីនោះខ្ញុំបានទៅហសរដ្ឋអាមេរិក នៅទីនោះជាមួយជនក្រីក្រ ការផ្សារដំណឹងល្អ ជនចំណាក់ស្រុកបន្ទាប់ពីនោះខ្ញុំបានទៅប្រទេស ឈីលី អាមេរិចខាងត្បូង វាក៍ជាបពិសោធន៏ដ៌ស្រស់ស្អាតផងដែរ វាជាទីក្រុងតូចមួយ ប៉ុន្តែវាមានអត្តន័យខ្លាំងណាស់សម្រាប់ខ្ញុំ  បន្ទាប់ពិនោះខ្ញុំបានទៅប្រទេស ហ្វីលីពីន នៅទីនោះផងដែរក្នុងចំណោមអ្នកក្រីក្របំផុត នៃអ្នកក្របំផុត ពលរដ្ឋថាជាកន្លែងគ្រោះថ្នាក់ព្រោះយុវជនមិនមានការអប់រំឪកាសការងារល្អមិនមានទេ ហើយខ្ញុំនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ខ្ញុំបានរៀបច្រើនក្នុងចំណោមពួកគេ បន្ទាប់មកពី​​​​​​​​ ពីហ្វិលីពីន ខ្ញុំមកទីនេះ ខ្ញុំនៅកម្ពុជា ៤ឆ្នាំហើយ វាជាបពីសោធន៏ដ៏ល្អមួយ 

ខ្ញុំនៅតែរៀន របៀបនៅក្នុងចំណោមប្រជាជន ទោះបីវាជាប្រទេសមិនមែនជា កាតូលិកក៏ដោយ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានការស្វាគមន៏ពីមនុស្សទាំងអស់នៅទីនេះ ប្រជាជននៅទីនេះភាគច្រើនជាអ្នកកាន់សាសនាព្រះពុទ្ធសាសន៏ប៉ុន្ដែយើងធ្វើការធ្វើជាមួយគ្នា ហើយយើងភ្ជាប់គ្នាទៅវិញទៅមក វាមិនមែនអំពីសាសនាទេ ប៉ុន្ដែវាជាមនុស្សសសំខាន់បំផុត ម្ដងរៀន ហើយខ្ញុំដឹងគុណព្រះជាម្ចាស់ ថាខ្ញុំបានមកដល់ខួប២៥ ឆ្នាំ របស់ខ្ញុំដែលមកនៅពេលខ្ញុំនៅកម្ពុជា ការរស់នៅទីនេះគឺមានបញ្ញាប្រឈមដ៌ពិតប្រាកដសម្រាប់ខ្ញុំហើយវាជាការត្រាសហៅពិតពីព្រះជាម្ចាស់ ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការតាមរយះខ្លួនខ្ញុំ ខ្ញុំនៅទីនេះ តែមិនមែនខ្ញុំជាអ្នកធ្វើការនោះទេ ទ្រង់គឺជាព្រះអង្គតែមួយជានិច្ច ហើយខ្ញុំព្យាយាមស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់ ស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអង្គ ចំពោះព្រះដំណឹងល្អ និងចំពោះអ្នកម្ដាយ លូអីសីតា  តែងតែសម្លឹងមើលទៅអ្នកម្ដាយ ដើម្បីភាពសប្បុរសរបស់អ្នកម្ដាយដូចជា ក្រុមបងស្រី កាមៃល នៃបេះដូងពិសិទ្ឋ​ ​នៅក្នុងបេសកកម្ម និងសម្រាប់ខ្ញុំ គឺនៅទីនេះ​ នៅកម្ពជា សូមអគុណ ។

        សូមជំរាបសួរ លោកពុក បងស្រី សិក្សានុសិក្ស និងអ្នកទាំងអសើគ្នា (ចឆ្លើយសិក្ស)៖ ជំរាបសួរបងស្រី តើអ្នកសុខសប្បាយទេ? ថ្ងៃនេះខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ ព្រោះថ្ងៃនេះជាថ្ងៃពិសេសណាស់ ដូចពុកបានលើកឡើងរួចមកហើយ  ២៥ឆ្នាំដែលបានមកដល់ កាមៃល នៅពេលនេះខ្ញូំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ ពេលនោះខ្ញុំមិនសូវដឹងច្រើន អំពី កាមៃលដែលបងស្រីនោះទេ ប៉ុន្ដែខ្ញុំចូលចិត្ត ខ្ញុំចង់ថ្វើជាបងស្រី ខ្ញុំពិតជាសាទរណាស់ អំពីការអធិដស្ធានជួយក្មេងៗ ដើរលេងជាមួយយុវជនគ្រប់ទីកន្លែង ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តចូលទៅក្នុង កាមៃល ខ្ញុំបានដឹងថាខខ្ញុំត្រូវរៀនសូត្រតាម ដើម្បីរស់នៅសហគមន៏ជាមួយបងស្រី ក្នុងបេសកកម្ម ២៥ឆ្នាំនេះ ខ្ញុំមានការប្ដេជ្ញាចិត្តដើម្បីបន្ដប្រកបដោយសុភមង្គលជាច្រើន។

ខាងក្រោយនេះជាវីឌឺអូ របស់បងស្រីម៉ារៀអា រ៉ាម៉ូណាហ្គាធារេស ឡូម៉ា